56. Prestijli Grammy Ödül Töreninde Yaşananlar

Kaan Kızılırmak

Music May Kill

Dünyanın en prestijli müzik ödülü Grammy ödülleri, 26 ocak tarihinde bir kez daha sahiplerini buldu. 

Peki, Grammy ödülleri gerçekten bu kadar önemli mi?

Bu soruyu bende gündeme getiren olay, Grammy adaylıklarının açıklanması ile başladı. Son yıllarda iyice “popüler müziklere verilen ödüller” haline dönüşen Grammy ödülleri, bu yıl özellikle “Record of the Year” başta olmak üzere birçok kategorideki adaylıklar ile bile beni şaşırtmayı başardı.

Günümüz müziğinde sıfırdan bir şey yaratmak artık bir hayal olmuşken, artık “sample” olarak kullanılan şarkılara credit bile verilmiyor. Durum böyle olunca, şarkılar başta olmak üzere genel konsept, sürekli kendini tekrarlıyor ve kısır bir döngüye giriyor.  Haydi gelin “Record of the Year” adaylarını ufak çapta inceleyelim.

İlk olarak ödülü de kazanmayı başaran Get Lucky ile karşılaşıyoruz. Daft Punk’a “Album of the Year” ödülünü getiren Random Access Memories albümünün çıkış şarkısı Get Lucky… Yıllarca aradan sonra büyük reklam stratejileri ile beğenimize sunulan Get Lucky… Peki, uzun zaman merakla beklenen şarkının ritmi, Zack Kim adında gitar çalmayı seven bir Koreli’den mi esinlenildi? Cevap bana kalırsa, bariz bir şekilde ortada. Ayrıca şarkının ana ritmini, Michael Jackson – Paul McCartney düeti Say Say Say’de de duymak mümkün.

Gelelim diğer adayımız Radioactive’e. 2013 yılını oldukça iyi geçiren grupların başında gelen Imagine Dragons’ın büyük hiti. Kişisel olarak bu kategorideki açık ara favorimdi kendisi fakat bu beğenim az sonra söyleyeceklerimi tabiî ki değiştirmeyecek. Şarkıyı ilk dinlediğim anda çok sevdim ve şarkı çabucak dilime dolandı. Zamanla mırıldanma aşamasını da geçtim fakat kafamın bir köşesinde bu şarkı bir şeye çok benziyor demekten kendimi alamıyordum. Ufak bir araştırmadan sonra bulduklarım beni yanıltmadı.  

Sırada daha da karışık bir durum söz konusu. Sözleri ve klibi ile 2013 yılına damga vuran Blurred Lines şarkısı da bu kategoride adaydı. Benim en güçsüz aday olarak gördüğüm Blurred Lines, toplumun bir kısmı tarafında çok sevilirken bir kısmı tarafından şarkının ağır sözlerinden dolayı oldukça eleştirildi. Tabiî ki bu olay bana itiraz edecek kadar güçlü bir sebep vermiyor fakat bu video için aynı kelimeleri sarf edemeyeceğim.

Kategoride sürpriz yapmasından korktuğum Royals’a gelecek olursak, karşımıza MO – Pilgrim şarkısı çıkıyor. Royals şarkısına hâkim olan parmak şıklatma sesinin benzerlikte herhangi bir etkisi olduğunu da düşünmüyorum. Ayrıca hazır konu Lorde’dan açılmışken, naçizane fikrim olarak insanların biraz sakinleşmesini diliyorum çünkü böyle devam ederse kendisi rahatlıkla “overrated” şarkıcılar arasına girecek.

Son adayımız ise 5 şarkı içerisinde beni en çok üzen Locked Out Of Heaven. Bruno Mars’ı ve yaptığı müziği takdir ederek beğenen birisi olarak, bu benzerliği görünce biraz da olsa üzüldüm.   

Haydi diyelim ki bu şarkılar uç örnekler, bu bilgilere ulaşmak zaman aldı, falan filan… Peki ya Roar? Record of the Year kategorisinde aday olmasa da “Song of the Year” dalında aday olan Roar. Katy Perry’nin istatistiksel olarak en büyük hiti haline gelen Roar, nasıl olur da bu kategoriye aday olabilir benim aklım ermiyor. Evet, şarkı çok sattı. Evet, şarkı herkesin ağzındaydı. Ve yine evet, şarkıyı sevmeyen ben bile şarkıyı neredeyse sever hale geldim. Fakat bu olayların yaşanması Roar’un bu dalda adaylık gösterilmesi için bir sebep olabilir mi? Cevap: Hayır! Hâlâ “neden bu kadar sert ve keskin konuştun?” diyen varsa şöyle buyursun lütfen.  

Gelelim tüm bu benzerlikleri yazma sebebime, daha doğrusu Grammy ile bağlantısına. Öncelikle buradaki esas suçlu, dinleyiciler. Bizim ardımızdan suç sırasında ikinciliğe şarkıların yazarları ve bestecileri otururken, bu güzel yarışta üçüncülüğü prestijli Grammy’e veriyorum.

Olayı kökten çözmek bana kalırsa yakın zamanda imkansıza yakın çünkü bu bir moda, bu bir trend. Artık şarkılar matematiksel hesaplara göre yapılıyor, hikâyeler uyduruluyor ve bize satılıyor. Dinleyiciler böyle davranmaya devam ettikleri sürece bu sektörden para kazanan insanların %99’u bu olaya bir dur demeyecek. Peki duruma ufak da olsa kim tepki gösterebilir ve insanların dikkatini çekebilir? Prestijli Grammy. Fakat akademi, benim düşüncelerimin tam aksi davranmaya devam ediyor. Hatta uzun uzun yakındığım bu duruma ses çıkarmayarak durumu bir nevi desteklemiş oluyor. Kısaca; artık Grammy’de adayları ve kazananı akademi değil halk seçiyor.

Bu yılki Grammy yazısı, “ödül töreni konseptli” yazılarımdan biraz farklı oldu fakat biraz bağırdığım için son derece mutluyum. Hafif sıkılmış olabileceğinize ufak bir ihtimal vererek “tıkınızın” boşa gitmemesi için gece hakkında da ufak bir özet geçeyim.

56. Grammy Ödül Töreninde Yaşananlar

10. Pharrell Williams’ın Şapkası: Hem kırmızı halı hem de ödül töreninde, şapkası ile oldukça konuşulan Pharrell, geceye aldığı ödüller ve Daft Punk robotları yerine yaptığı konuşmalar ile damga vurdu.

9. Pink - Uçacağım, Uçacağım, İlle De Uçacağım: Şimdiye kadar birçok kez sahnede akrobasi hareketleri ile dolu performanslar sergileyen Pink, bu yıl da şaşırtmadı ve yine uçtu. Dünya üzerinde başka bir şarkıcının yapamayacağını düşündüğüm bir performans olsa da tekrara düşen Pink, neyse ki Try şarkısının ikinci kısmı ile performansı biraz toparladı. Ayrıca Try şarkısından sonra Just Give Me A Reason şarkısında Pink’e katılan Nate Ruess’i severim fakat lütfen bıyığına ve detonelerine bir şey yapsın.

8. Yıldız Tilbe ile Sanal Grammy (feat. CNN Türk çevirmenleri): Ödül töreninin tekrarını izlerken bizden tweetlerini sakınmayan Yıldız Tilbe’ye teşekkürü bir borç bilirim. Keşke CNN Türk kanalındaki çevirmenler yerine Yıldız ablam olsaydı, en azından iki gülerdik. (Hâlâ Biyons diyen çevirmenler mevcut.) 

7. Stevie Wonder & Daft Punk & Neil Rogders & Pharrell Williams: “We've come too far, to give up who we are / So let's raise the bar and our cups to the stars / She's up all night to the sun, I'm up all night to get some / She's up all night for good fun, I'm up all night to get lucky / We're up all night to the sun, we're up all night to get some”

6. Imagine Dragons & Kendrick Lamar: Benim için gecenin en güzel, en etkileyici ve en unutulmaz performansı. Çok sevdiğim Radioactive’i artık damardan almaya başladım, tavsiye ederim.

.

5. Lorde - Ergenim Ama Grammy’i Kaptım: Genç yaşta ve ilk adaylık yılında iki Grammy kazanan Lorde, bu başarısının yanında performansı sırasındaki garip davranışları ve ödülünü kabul ederken “Diğer aday arkadaşlarım, hepiniz bana ilham verdiniz.” diyerek sahteliğin zirve noktasını görmeyi başardı ve çok konuşulanlar arasında girdi.

4. Paul McCartney & Ringo Starr: Queenie Eye performansı için bir araya gelen iki efsane isim, kimilerini sevindirdi kimilerini ise “Ahh eski günler” ile bir nebze de olsa üzdü.

3. Beyoncé’nin Sandalye İle Düeti: Aa pardon, Jay Z diyecektim… Görsel albüm sürprizi ile herkesi şaşırtan ve büyük beğeni kazanan Beyoncé, albümünün ilk performansını Grammy’de gerçekleştirdi. Söz konusu Beyoncé olduğu için beklentilerin biraz altında bir performans olsa da o sandalye unutulmayacak. Ufak bir dipnot olarak; Beyonce & Jay Z, gün geçtikçe Safiye & Faik havasına bürünüyor, bence dikkat edilmeli.

2. Taylor Swift Şeytan Çıkarma Seansı: “Ay herkes bunu konuşuyor, Taylor daha neler yapmış neler!” diyorsan, iyieğlenceler.

Ps: YokoOno ise Taylor’ın en büyük rakibiydi.

1. Grammy ile Evlen: Macklemore & Ryan Lewis’in Mary Lambert ile yaptıkları Same Love düeti sonrasında Queen Latifah’nın 33 çifti (heteroseksüel ve eş cinsel evlilikler) evlendirmesi ardından Madonna’nın performansa katılıp Open Your Heart’ı seslendirmesi gecenin en çok konuşulan olayı olmayı alnının teri ile başardı.



Yazının başında Grammy'nin her ne kadar prestijini yitirdiğinden yakınsam da uzun yıllar boyunca izlemeye devam edeceğim çünkü benim için Grammy, eğlenceli bir müzik şöleni demek.